Let's talk about..... equality!

Ok, πριν προλάβετε να πανικοβληθείτε με το θέμα, σας διαβεβαιώ ότι δε πρόκειται για καμιά κοινωνιολογική ή ανθρωπολογική ανάλυση του όρου. Απλά θέλω να μοιραστώ μαζί σας κάποιες -κατά την γνώμη μου- παγίδες, στις οποίες πέφτει το, κατά τ' άλλα γλυκύτατο και αξιολάτρευτο, γυναικείο φύλο! Σήμερα, οφείλω να ομολογήσω πως αυτή η φωνούλα μέσα μου, που μου λέει ότι όλα δεν είναι ρόζ, έχει ένα μικρό, μικρούτσικο δίκιο... (-Επιτέλους, δικαίωση!)

Το χω κάνει και γω, το χεις κάνει και συ αγαπητή αναγνώστρια (παραδέξου το, κανείς δε θα το μάθει!), στο χουν κάνει και σένα αγαπητέ αναγνώστη (εάν υπάρχει και αγοράκι στην παρέα μας).

Φωνάζουμε, διαμαρτυρόμαστε, διαδηλώνουμε για να πετύχουμε την ισότητα των δύο φύλων, την ισότητα στις εργασιακές ευκαιρίες, στον μισθό, στην αντιμετώπιση από την κοινωνία.

- Καιιιι εδώ θα σε διακόψω! Ενώ τα κάνουμε όλα αυτά και προσπαθούμε να πείσουμε το "ισχυρό" φύλο πως τελικά δεν είναι και τόσο ισχυρό, βρισκόμαστε σε μία σχέση. Και περιμένουμε από τον άλλο να μας έχει σαν μικρά και απροστάτευτα κουτάβια. "Εσύ είσαι ο άντρας, πρέπει να μου ανοίξεις την πόρτα... να μου τραβήξεις την καρέκλα... να πληρώσεις τον λογαριασμό!"

Καιιι συνεχίζω! Όλοι μας αναγνωρίζουμε την ρομαντική φύση σε αυτές τις χειρονομίες και πρώτα από όλους εγώ! Σε όλες αρέσει να αισθάνονται πριγκίπισσες. Σίγουρα ένας άντρας που τα κάνει όλα αυτά κερδίζει πόντους στην εκτίμησή μας. Είναι ένας ιππότης στα μάτια μας. 

- Ωστόσο, ποτέ δεν σκεφτήκαμε πως οι ιππότες ανήκουν σε μία εποχή, κατά την οποία η ισότητα των φύλων ήταν μία άγνωστη φράση.

Μήπως, λοιπόν, όσο οι άντρες εκμεταλλεύονται εμάς, άλλο τόσο τους εκμεταλλευόμαστε κι εμείς?! Απλά σε διαφορετικό τομέα της ζωής μας;

- Και η απορία είναι: Τελικά, είμαστε έτοιμες να δεχτούμε την πραγματική ισότητα????!!!! 

Food for thought!

Υ.Γ. Από τούδε και στο εξής, τα καινούργια posts θα δημοσιεύονται κάθε Κυριακή, όσο πιο συστηματικά γίνεται. - μπορεί κάτι να τύχει, βρε παιδί μου! Άνθρωποι είμεθα!

Let's talk about...... social media-love!

Το πρώτο -ουσιαστικό- post έχει να κάνει με το αγαπημένο μου θέμα.

Τι άλλο?! Τον έρωτα. Ή μάλλον μία από τις μορφές του.

Πολύ πρόσφατα, μέσα από μία συζήτηση που είχα, μου δημιουργήθηκε η απορία:
Μπορεί ένας τόπος κοινωνικής δικτύωσης να σε οδηγήσει στον έρωτα;

Στο μυαλό μου, το να γνωρίσει κάποιος το άτομο, που θα ερωτευτεί, σε ένα τέτοιο δίκτυο -ας πάρουμε το facebook ως παράδειγμα- είναι πολύ πιθανόν. Ουπς! και να αυτή η μικρή φωνούλα στο κεφάλι μου που διαφωνεί -πάλι!-

"Όχι, δεν είναι! Η επιθυμία να γνωρίσεις κάποιον έτσι οφείλεται σε κάποιον άλλον... απώτερο σκοπό!  (Έλα, όλοι ξέρουν τι εννοώ!!)"

Πρέπει, δηλαδή, να δεχτώ πως η ανθρώπινη φυλή έχει οδηγηθεί σε τέτοια φαυλότητα; Σίγουρα μία τέτοιου είδους γνωριμία θα βασιστεί στην εξωτερική εμφάνιση, αλλά το ίδιο δε συμβαίνει και σε οποιουδήποτε τύπου γνωριμία σήμερα?!

Γιατί, λοιπόν, το να δεις μια φωτογραφία και να θες να γνωρίσεις τον άνθρωπο που κρύβεται από πίσω να είναι τόσο περίεργο;

"Σκέψου μόνο πως είναι οι περισσότερες φωτογραφίες σε αυτά τα δίκτυα! Εσύ ακόμα πιστεύεις ότι τα άτομα αυτά ζητούν κάτι διαφορετικό από -πώς να το θέσω κομψά?- μία ξεπέτα??" (μπράβο, πολύ κομψά το έθεσες!!!!)

Αυτό, ωστόσο, μας οδηγεί στο συμπέρασμα ότι δεν αναζητούμε τον κανόνα, αλλά την εξαίρεση. Γιατί -τουλάχιστον θέλω να πιστεύω- πως ακόμα μπορούμε να διακρίνουμε τους ανθρώπους σε δύο κατηγορίες. Δεν είναι όλοι οι άνθρωποι ίδιοι και δεν ζητούν όλοι το ίδιο πράγμα.

 Ίσως, απλά, οι συγκεκριμένοι ιστότοποι να αντικαθιστούν σιγά σιγά τα μπαρ ή τέλος πάντων το οποιοδήποτε μέρος που πήγαιναν οι άνθρωποι για να κάνουν γνωριμίες. Σε λίγα χρόνια σίγουρα δε θα φαίνεται καθόλου παράξενο το να γνωρίζεις τον σύντροφό σου σε κάποιο chat, σε κάποιο blog (!), σε κάποιο forum ή σε κάτι παρεμφερές. Για την ακρίβεια, έχει ήδη συμβεί. Ο Laith και η Christina γνωρίστηκαν στο Tumblr και σήμερα ζουν παντρεμένοι!! Δε με πιστεύετε (Θα σε βρω Άπιστε Θωμά!)? Για δείτε εδώ!

Εξάλλου, το internet είναι εργαλείο και τα εργαλεία μόνο στα ακατάλληλα χέρια γίνονται όπλα.

Τι να σας πω?! Εγώ ακόμα πιστεύω στον έρωτα από το πρώτο Like!!!!!!  

Τελικά το πιο δύσκολο μέρος, όταν προσπαθείς να φτιάξεις κάτι είναι να το ξεκινήσεις!
Ο πρόλογος...

Το πρώτο post, λοιπόν, θα είναι μια γνωριμία.
"Θέλω να φτιάξω ένα blog", είπα. Γιατί?
Τον τελευταίο καιρό συνειδητοποίησα πως η οπτική γωνία -ξέρεις το μισο-άδειο ή μισο-γεμάτο ποτήρι- είναι 100% αλήθεια!
Υπάρχου δύο τρόποι για να δεις και να αξιολογήσεις ένα γεγονός ή μια κατάσταση.
Οι δικοί μου δύο τρόποι βασίζονται στο πως πίστευα πως είναι η ζωή και στο πως πιστεύω τώρα πως είναι - ή μάλλον στο πως μου λένε ότι είναι-!
Σας μπέρδεψα?
 Ουσιαστικά, είναι η άποψη ενός αιώνιου παιδιού που βαδίζει πάνω σε ροζ συννεφάκια
και η άποψη ενός συνειδητοποιημένου, να το πω;
ρεαλιστή, να το πω;
ανθρώπου που πατάει στη γη, θα το πω!!!

Υ.Γ. Είναι η πρώτη φορά που ασχολούμαι με κάτι τέτοιο, οπότε θα πάρει καιρό μέχρι να καταφέρω να το φτιάξω όπως το έχω φανταστεί, τόσο θεματικά, όσο και εμφανισιακά. Don't judge me harsh!